Μια φεγγαρολουσμένη βραδιά, χάθηκα στων αστεριών την πλάνη…
Καθόμουν σταυρωτά, με ένα δέντρο συντροφιά και χωρίς να το κατανοώ, μαγεύτηκα απρόσμενα από τα δικά σου αλλότρια θέλγητρα…
Κτήρια μοναδικά, με τέχνη περίσσια σμιλευμένη, κοντοστάθηκαν με δισταγμό να ρωτήσουν τι έχω εγώ σκοπό….
Ξάφνου η ματιά μουσκεύτηκε στο κλάμα και χάθηκε σε μυστικές συνωμοσίες αλλιώτικων χρωμάτων…
Μέσα από φεγγαρένια μονοπάτια θα ψάξω να σε βρω, και μ΄ ένα νεύμα σου ξανά θα σε απαρνηθώ…
Ασημένια πέταλα σκορπούσε ο άνεμος, χαράσσοντας των μυστικών τα ίχνη…
Πλανεύτηκα σε ξένο παραμύθι, μα ένιωσα τη θαλπωρή οικεία….
Σε μια ξεχασμένη χαράδρα, σε μακρινά σοκάκια, μακριά απ’ του ήλιου τη ματιά αποκοιμήθηκα…
Μ’ ένα άγγιγμα χλωμό, σχεδόν ονειρικό, ξύπνησα αλαφιασμένη σε δέντρου την κουφάλα…
No comments:
Post a Comment